Geld & ik » Van arm naar rijk » Annemarie (11) interviewt Suzanna Jansen

Hi, ik ben Annemarie Akopyan en ben 11 jaar. Op woensdag 3 April heb ik Suzanna Jansen geïnterviewd. Suzanna is een schrijfster, en schrijft voor volwassenen. Het boek dat ze heeft geschreven heet ‘het Pauperparadijs’. Het interview was heel leuk, en leerzaam. Suzanna heeft vooral veel over haar boek vertelt en over haar jeugd. Ze vertelde veel, en gaf goede antwoorden.

Kunt u iets vertellen over uzelf?

Ik ben Suzanna Jansen, en ben 48 jaar. Ik ben geboren in Amsterdam, in Slotermeer. Ik ben moeder van een dochter en haar naam is Vera. Verder heb ik een heleboel beroepen gehad….. En het laatste is dat ik schrijfster ben geworden. Het boek wat ik heb geschreven is het Pauperparadijs.

En kunt u iets vertellen over uw jeugd?

Ik ben opgegroeid in Slotermeer met vier zussen, mijn zussen zijn nu zelfs al oma. Ik heb geen broers, maar ik had vroeger veel vriendinnen. Op school vond ik het leuk, en ik werd niet gepest. Maar er was een tijdje in groep 5 of 6 dat ik de klas niet zo fijn vond omdat ik m’n werkjes niet afkreeg.
Ik had een beste vriendin waar ik vaak was, en waar ik vaak bleef eten. Eén keer toen ik was komen eten, maakten het broertje en de moeder van mijn vriendin ruzie, maar ik wist niet waarom. Maar later bleek het om mij te gaan omdat ik m’n vork verkeerd had neergelegd. Want je had toen blijkbaar allemaal manieren. Er waren regels hoe je je bestek moest neerleggen. Achteraf was ik boos op m’n ouders omdat ze me die regels nooit hadden geleerd, alleen het gekke was dat mijn ouders die regels ook niet wisten.

Wat doet u nu voor werk en hoe bent u zo ver gekomen?

Ik ben schrijfster en heb een hele rare en lange weg gehad voordat ik schrijfster werd. Dat komt doordat ik toen ik klein was ballerina wilde worden, dus had ik een balletopleiding gedaan. Alleen toen raakte ik geblesseerd, en moest ik stoppen met dansen. Later werd ik secretaresse en werkte ik overdag en ‘s avonds studeerde ik marketing. Toen wilde ik toch liever bij een marketing bedrijf werken. Daarna werkte ik in Rusland in Moskou (de hoofdstad), bij een krant. Maar nog niet als journalist, ik werkte er als assistent uitgever. Dus ik moest helpen bij de organisatie van bladen, dat het gedrukt wordt en dat soort dingen. Daarna ben ik in Rusland journalist geworden.

Dat is inderdaad een rare weg…

Ja hè? Het gaat nog verder. Vervolgens ging ik namelijk schrijven voor een Belgische krant. Die krant heet ‘De morgen’, die is gewoon in het Nederlands dus dat was wel handig. Daarna kwam ik weer naar Nederland, en heb ik hier nog een tijdje als journalist gewerkt. En toen kwam ik ineens een onderwerp tegen waar ik uiteindelijk mijn boek over heb geschreven. Ik wilde daar eerst een krantenartikel over schrijven. Maar dat paste gewoon niet! Maar ik vond steeds meer informatie over het onderwerp en na een jaar bedacht ik me dat het zo’n groot onderwerp was dat ik er een boek van moest maken. Dus die beroepen heb ik allemaal gehad.

Welke rol had geld vroeger?

Toen ik op de basisschool zat, hadden we het niet heel breed maar dat merkte ik nooit. Want iedereen in Slotermeer had ongeveer dezelfde hoeveelheid geld, dus ik kwam nooit iemand tegen die meer kon kopen dan wij. Later, op de middelbare school in Slotervaart merkte ik er ook niks van, want het was daar ook een gewone buurt zonder al het luxe enzo. Maar ik vond het niet zo leuk daar, dat kwam omdat ik ziek werd in het begin van het jaar, iets van 6 weken. Dus iedereen had al vriendinnen, en de meiden waarmee ik net een beetje vriendinnen werd waren dus al een beetje verdeeld met de anderen.
Na een lange tijd ging ik naar een andere middelbare school in Amstelveen. Daar had ik iets heel geks ontdekt. Want Amstelveen was heel erg luxe, maar daar ging het mij niet om hoor. Maar kinderen droegen daar leren gympjes met gym en dat vond ik heel gek want je gymt maar 2 uur per week. En ik was gewend om gewoon normale gymkleren te dragen. Dus vond ik het heel apart omdat ik zoiets nog nooit had gezien. Maar daarom merkte ik pas later dat wij het vroeger thuis niet zo breed hadden.

Heeft u een tip voor kinderen om met geld om te gaan?

Ja, geef je geld niet uit als je het nog niet hebt.

Waar gaat het boek over dat u heeft geschreven?

Bij toeval ontdekte ik dat mijn voorouders, dus de opa van mijn oma enzovoort, heel arm zijn geweest. Ik ontdekte dat ze 200 jaar geleden bij een gesticht zijn gekomen, en dat ze drie generaties in het gesticht hebben gezeten. Het plan van dat gesticht was de arme mensen minder arm te laten zijn. Het idee was om de mensen in een gesticht te zetten en ze te leren om netjes te zijn en ze te heropvoeden. Veel mensen woonden samen in één gebouw, met wel 3.000 tegelijk soms. Ze lieten de mensen werken en dachten dat dat de armoede zou oplossen. Maar dat is niet helemaal gelukt.

Wie bepaalde dat die arme mensen in het gesticht moesten?

Nou dat zal ik je vertellen.. kijk vroeger had je standen. Dat vertelde iets over hoe rijk of arm mensen waren. Zoals de arme mensen, de laagste stand, die waren arm en die hoefden niet te leren en moesten vooral het vieze werk doen. En dan had je de burgerij, dat waren de mensen die gewoon werk hadden en die waren niet perse rijk of arm. En als hoogste stand had je de rijke mensen, en die hoefden niet voor hun geld te werken. Zij hadden geld van hun voorouders, uit erfenissen enzo. In het verhaal wordt uitgelegd dat de hoogste stand vertelt wat de arme mensen moeten doen. De rijke mensen verzonnen het gesticht voor de arme mensen.
Je zei dat het niet gelukt was, waarom ging het dan mis?[/h3]
Het ging mis omdat de rijke mensen zelf niet wisten dat de armere mensen ook gevoelens konden hebben. De arme mensen hadden zelf ook gedachten, en wilden zelf dingen doen. Het ging dus mis omdat niemand kon zeggen wat die arme mensen moesten doen.

Veel schrijvers en schrijfsters verzinnen een deel van hun verhaal, heeft u dat ook gedaan?

Nou daar kan ik je wel wat over vertellen, dat heb ik niet gedaan. Ik heb expres niks verzonnen want dit is een verhaal dat gaat over armoede en dat is best een erg verhaal. Ik dacht dat als ik er dingen in zou gaan verzinnen dan gaan mensen denken dat het niet zo erg is. Het enige wat ik heb verzonnen zijn de namen van sommige mensen in het boek, want het gaat over mijn familie en ook om mensen die nu nog leven. Dat heb ik gedaan omdat ze misschien niet wilden dat de hele buurt zou weten dat het om hun ging.

Waarom heet het het Pauperparadijs? En is het een woord?

Ik heb het woord zelf bedacht, het was geen woord. Pauper betekent: arme mensen en Paradijs gewoon Paradijs. Dus eigenlijk betekent het ‘het arme mensen Paradijs’.